Blogger Widgets
ԵՊՀ Արևելագիտության ֆակուլտետի Ուսանողական բլոգ

2.14.2014

Ստեղծագործում է Արևելագիտության ֆակուլտետի շրջանավարտ Հրաչյա Մխիթարյանը

Իմ սեր, իմ մուսաա
Նորից եկար դու ինձ մոտ
Կրկին, կրկին ուշացած
Տվեցիր ինձ լոկ կարոտ
ՈՒ մի համբույր մոռացված:
Նորից սիրտս փոթորկիր
Հետո անձայն հեռացար
Հոգիս կրկին խոցեցիր,
Լուռ ժպտացիր ու անցար:
ՈՒրախ եմ ես, որ դու կաս,
Ախ իմ ցնորք դու անհաս,
Ես առանց քեզ չեմ ապրի
Ես առանց ՍԵՐ չեմ ապրի:

       ***
                                                Կուզեի հիմա կողքիդ լինել,
                                                Քո նուրբ ձեռքը ամուր բռնել,
                                                Աչքերիդ մեջ սերս տեսնել,
                                                Աստղերն երկնի քեզ նվիրել. . .
                                                Կուզեի, որ դու էլ չտխրես,
                                                Որ միշտ լինես դու ժպտերես,
                                                Նուրբ աչքերով հւգիս գերես
                                                ՈՒ ինձ քո խենթ սերն ընծայես.     
                                                            ***

         Եթե ինձ ժպտաս…


    Թե դու ինձ ժպտաս, սիրտդ կբանաս,
    Քո մեկ ժպիտով, ուրիշ ոչնչով.
    Իմ սրտի միակ տերը կդառնաս
    Քո մեկ ժպիտով և քո աչքերով:
    Թե դու ինձ ժպտաս, իմացիր հաստատ
    Նորից իմ սրտին դու կմերձենաս,
    Եվ այդ ժամանակ իմացիր հաստատ
    Ես քեզ կսպասեմ թեկուզ հեռանաս:
    Թե դու ինձ ժպտաս, հույսս չի մեռնի
    Եվ դեռ քեզ համար ես կպայքարեմ.
    Քո մեկ ժպիտով սերս կհառնի
    Ու դեռ հավիտյան լոկ քեզ կսիրեմ:
    Այժմ խնդրում եմ, որ դու ինձ ժպտաս,
    Իմ հոգու առջև քո սիրտը բանաս,
    Որ հուր-հավիտյան ես լոկ քեզ սիրեմ,
    Թեկուզ չհասնեմ, բայց հույսով ապրեմ…                                         

0 արձագանք:

Post a Comment